313790 ریال

مایع اسیت

10ml

5ml

در اسرع وقت انجام شود.

کلیه آزمایش های مایع صفاقی باید بالافاصله انجام پذیرند، تا از نتایج کاذب ناشی از تجزیه شیمیایی یا تخریب سلولی اجتناب گردد.

نام و نام خانوادگي، نوع نمونه

سن بيمار

از آنتي بيوتيک استفاده نشود.

فضای صفاقی شامل احشائی مانند کبد، پانکراس، معده، روده ها، مثانه، لوله های فالوپ طحال و تخمدانها می باشد. کلیه ها در وضعیت خلف صفاقی هستند. در یک فرد سالم فضای صفاقی حاوی مقدار کمی مایع بوده که عمدتاً جهت مرطوب نمودن سطح صفاقی می باشد. مایع صفاقی طبیعی حاوی 300 گلبول سفید در هر میلی لیتر می باشد، اما مقدار پروتئین و وزن مخصوص آن پائین است.عوامل عفونی از طریق سوراخ شدن روده، عفونت احشاء داخل شکم، از طریق جریان خون، یا بوسیلة تلقیح خارجی (مانند جراحی و تروما) به پریتون انتقال می یابند. در PID یا بیماری التهابی لگن، ارگانیسم ها از طریق کانالهای طبیعی لولة فالوپ به فضای صفاقی می رسند. در پریتونیت اولیه کانون عفونت مشهود نیست.پریتونیت ثانویه به علت پارگی یک عضو احشائی یا سایر منابع شناخته شده عفونت ایجاد می شود. در طی یک عفونت یا پروسه التهابی، مایع افزایش یافته و در فضای صفاقی تجمع می یابد. این مایع معمولاً آسیت یا مایع آسیتی نامیده می‌شود که معمولاً سلولهای التهابی آن افزایش یافته و مقدار پروتئین آن بالاست.ارگانیسم هائی که از نمونه یک بیمار مبتلا به پریتونیت اولیه جدا می شود با سن بیمار تغییر می کند شایعترین عامل اتیولوژیک در بچه ها استرپتوکوک پنومونیه و استرپتوکوک گروه A می باشد انتروباکتریاسه ها، سایر باسیل های گرم منفی و استافیلوکوک نیز ممکن است جدا شوند. در بالغین، اشریشیاکولی شایعترین، عامل بوده و متعاقب آن استرپتوکوک پنومونیه و استرپتوکوک گروه A قرار دارند. عفونت پلی میکروبی هنگامیکه فقط باکتریهای بیهوازی با بیماری مرتبط باشند شایع نیست. در میان زنان فعال از نظر جنسی، نایسریاگنوره و کلامیدیا تراکوماتیس عوامل شایع عفونت های تنفسی، اغلب در شکل پری هپاتیت (که سندرم فیتز – هاگ – کورتیس نامیده می شود) هستند. عوامل قارچی ایجاد کننده پریتونیت شایع نیستند. اما گونه های کاندیدا را می توان از بیمارانی که سیستم ایمنی آنها سرکوب شده یا بمدت طولانی داروهای ضدمیکروبی مصرف نموده اند، جدا نمود. کوکسیدیوئیدس ایمیتیدس یک عامل غیرمعمول پریتونیت در مناطق آندمیک (مانند جنوب غربی ایالات متحده) است.پریتونیت ثانویه در نتیجه سوراخ شدن یک عضو احشائی، جراحی، جراحات ناشی از صدمه، اتصال ضعیف دیوارة یک عضو احشائی ناشی از بیماری های تخریب کننده (کولیت اولسراتیو، کارسنوما) انسداد، یا یک عفونت قبلی (آبسه کبدی، سالپنژیت، سپتی سمی و غیره) ایجاد می شود.طبیعت، جایگاه و اتیولوژی فرآیند زمینه ای تابع عواملی هستند که از مایع پریتون جدا می گردد. با داشتن زمینه بیماری التهابی لگن (PID)، گنوکوک، بیهوازیها و کلامیدیا جدا خواهند شد. در پریتونیت یا آبسه های داخل شکمی عموماً بیهوازها را می توان به همراه انتروباکتریاسه ها، انتروکوک یا سایر استرپتوکوک ها جدا نمود. در بیمارانی که فلور روده ای آنها بوسیلة درمان ضد میکروبی تغییر یافته است، باسیل های گرم – منفی مقاوم و استافیلوکوک اورئوس ممکن است دخیل باشند. از آنجائیکه در روده باکتریهای بیهوازی هزار برابر باکتریهای هوازی هستند، بنابراین جای تعجب نیست که نقش باکتری های بیهوازی شاید با باکتریهای اختیاری عمل سینرژیسمی داشته باشند. ارگانیسم هائی که احتمالاً جدا می شوند اشریشیا کولی، گروه باکتروئیدس فراجیلیس، انتروکوک و سایر استرپتوکوک ها، گونه های باکتروئیدس، سایر باسیلهای گرم – منفی هوازی، کوکسی های گرم – مثبت بیهوازی و کلوستریدیوم هستند.نمونه یا بوسیلة آسپیراسیون از طریق پوست (پاراسنتز) و یا در هنگام عمل جراحی جمع آوری شده و جهت تهیه گسترش و کشت به آزمایشگاه فرستاده می شود. انتقال نمونه باید در ویال بیهوازی انجام شود. معمولاً 1 تا 5 میلی لیتر مایع جهت تشخیص عامل ایجاد کننده پریتونیت کفایت می کند، اما با مقادیر بیشتر نیز عملی است. به علت اینکه نمونه ممکن است حاوی باکتریهای بیهوازی نیز باشد بایستی هر چه سریعتر بر روی محیط های کشت تلقیح شوند. اگر تعداد زیادی از یک مادة شفاف سرمی خونی به آزمایشگاه برسد، باید بمدت 15 دقیقه در g×1500 سانتریفوژ شود. محیط های کشت باکتریولوژیک بایستی شامل آگار شکلاته و سایر محیط های لازم جهت رشد گنوکوک و گاهی گونه های هموفیلوس نیز باشند. روشهای مناسب جهت جداسازی قارچها، کلامیدیا و ویروسها در صورت درخواست باید به کار روند.

نام و نام خانوادگي، نوع نمونه

مصرف آنتي بيوتيک ، نمونه گيري نامناسب، کهنه بودن نمونه